حجه الاسلام آقای حاج سید  محمد كوثری ذاكر معروف قم از سالها قبل روضه خوان خاص امام خمینی (مدظله  العالی) بود و در سالهای اخیر هم كه مشاهده كرده اید در آغاز محرم و مواقع  دیگر در حسینیه جماران در محضر امام روضه می خواندند. وی نقل كرد: پس از  شهادت آیت الله حاج آقا مصطفی (فرزند ارشد امام خمینی) من وارد نجف اشرف  شدم ، رفقا گفتند خوب موقعی آمدی ، امام را دریاب كه هر چه ما كرده ایم در  مصیبت حاج آقا مصطفی گریه كنند از عهده برنیامده ایم مگر تو كاری بكنی : من  خدمت امام رسیدم و عرض كردم اجازه می دهید ذكر مصیبتی بكنم ؟ امام اجازه  دادند، هر چه نام مرحوم حاج آقا مصطفی را بردم تا با آهنگ حزین امام را  منقلب كنم كه در عزای پسر (آنهم چه پسری ؟) اشك بریزد، امام تغییر حال پیدا  نكردند، و همچنان ساكت و آرام بودند، ولی همین كه نام حضرت علی اكبر (ع)  را بردم ، هنگامه شد، امام چندان گریستند كه قابل وصف نیست . براستی این  چیست ؟! جز شیفتگی فوق العاده عرفانی و ملكوتی امام به ساحت قدس خاندان  نبوت - علیهم السلام -. باز در این مورد، یكی از اعضاء دفتر امام نقل می  كند: یك روز به مناسبت یكی از روزهای شهادت ائمه (ع) به اطاق امام رفتیم و  مشغول دعای توسل شدیم ، در اثناء دعای توسل یكی از آقایان ذكر مصیبت مختصری  كرد، با آنكه او روضه خوان ماهر نبود و با حضور امام دست پاچه شده بود و  صدایش هم ، بریده بریده بود، همین كه شروع به روضه كرد، با اینكه هنوز مطلب  حساسی را بیان نكرده بود، امام چنان به گریه افتادند كه شانه هایشان به  شدت تكان می خورد. و من وقتی كه زیر چشم به سیمای امام نگاه كردم ، دانه  های پی در پی اشك را كه از زیر محاسن ایشان روی زانویشان می افتاد، دیدم و  چند لحظه ای طول نكشید كه یكی از نزدیكان ، از زاویه ای كه امام نبیند به  ذاكر اشاره كرد كه روضه را قطع كن ، زیرا كه این حالت گریه شدید ممكن بود  خدای نكرده بر قلب مبارك امام اثر بگذارد. موضوع دیگر اینكه در حسینیه  جماران همیشه صندلی آماده است و امام وقتی وارد بالكن حسینیه می شوند روی  صندلی می نشینند، ولی در دو مورد اتفاق افتاد كه روی زمین نشستند، یكی  هنگامی كه برندگان مسابقه قرآن آمده بودند، امام به احترام قرآن روی زمین  نشست ، دوم روز عاشورا به احترام عزاداری امام حسین(ع).
داستان دوستان / محمد محمدي اشتهاردي

نمونه ای از پارسائی امام خمینی(ره)
یكی از اعضای دفتر امام خمینی (مدظله العالی ) چنین نقل كرد:
یك روز بر طبق وظیفه ای كه هر ماه بر عهده داشتیم ، در پایان ماه ،  صورت مخارج ماهیانه را (در جماران ) به خدمت امام فرستادیم ، كه در ضمن آن ،  مخارج خانه امام ، مخارج شخصی مهمانی ها و رفت و آمدهای امام ، و پول برق  خانه (اجاره ای حضرت امام در جماران ) را نوشته بودیم . وقتی صورت مخارج را  فرستادیم ، پس از نیم ساعت ، حاج احمد آقا (فرزند امام ) تلفن زده و  گفتند: از وقتی كه صورت داده اید، امام مرتب در لب باغچه قدم می زنند و سخت  ناراحت است ، زیرا مخارج خانه آقا، در این ماه از ده هزار تومان ، تجاوز  كرده است ، لذا امام می فرماید: اگر خرج خانه من از ده هزار تومان تجاوز  كند، من اصلاً از اینجا می روم . حاج احمد آقا گفت : شما ببینید كه در این  ماه ، خرج اضافی چه بوده است ، كه به آقا بگوئیم و خیال امام ، راحت شود.  ما پس از جستجو در دفاتر، سه قلم خرج اضافه آن ماه را یافتیم كه ابداً  مربوط به منزل امام نبوده است مثلاً: 1- گازوئیلی كه از خانه امام زیاد  آمده بود، ما گفتیم كه آن را در انبار حسینیه جماران بریزند. 2-به ماشینی  كه خانواده حضرت امام را می برد، بر اثر بی توجهی راننده خسارتی وارد شده  بود، و خرجی پیدا نموده بود. 3- ملامین برزنتی برای خانه حضرت امام ، تهیه  شده بود، تا داخل منزل حضرت امام از بالای پشت بام دیده نشود، زیرا  پاسداران در آنجا پاس ‍ می دادند. این چند قلم اضافه خرج را خدمت امام  فرستادیم و در نتیجه ایشان احساس آرامش كردند و آسوده خاطر شدند. هزاران  درود پاكبازان تاریخ بر تو ای وارسته زمان ، كه نور قداست و پارسائی تو بر  تارك زمان می درخشد.

مسلمانان به چه دلیل، اعتقاد به ختم نبوت دارند و بر این مطلب پافشاری می کنند؟ بر چه اساسی می گویند: پس از رسول اکرم صلی الله علیه وآله دیگر به هیچ وجه پیامبری مبعوث نخواهد شد و وحی تشریعی نبوی نخواهد آمد؟ چرا شریعت پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله را آخرین شریعت و کتاب آسمانی ایشان یعنی قرآن مجید را آخرین کتاب آسمانی می دانند؟ دهها سال از فعالیتهای بی اساس فرقه ی ضاله و پَست بهائیت می گذرد. آنها قائل به تجدید نبوت، پس از پیامبر اعظم هستند، آیا درست نمی گویند؟ دلیل ما بر ابطال این حرف چیست؟ در این مجال کوتاه می خواهیم اشاره ای اجمالی ولی گویا و متین به پایه ی آن اعتقاد اصیل و سرنوشت ساز اسلامی یعنی «خاتمیت» داشته باشیم.